Dat Klootscheterleed


Wenn de Wind weiht over Kluten,
wenn to les dat Water früst,
drifft‘ t de Boßelers na buten,
röögt sük de Klootscheterslüst.

Kribbeln geiht dör Mark un Sehnen,
un de Bost, de deit sük dehnen
to de Losung fell und luud:
Hurra! Lüch up, un fleu herut !

Kickt de Stadtjer dör de Schieven,
achtern Ovend mollig warm,
wi swenkt lever unsen Arm.
waar van wieden man hört ropen
rund herum, so fell und luud:
Hurra! Lüch up, un fleu herut !

Sleswig-Holsteens Volk, Oostfresen,
Oldenbörger Noorderkant,
alle stammen se van de Fresen,
sünd Jahrdusend stammverwandt.

All sien Dage, mööt ji weten,
hebbt s´ mit Kloot un Boßels smeten;
alltied klung dat fell un luud:
Verbands-Klootscheten in Rodenkarken in Januar 1903.
Dat sünd nu haast hunnert Jahr, un daarum brengen wi dat.
De, de dat noch neet kennen, sulln futt d’r bi gahn un dat leren!